| Różne | 2007-07-03 |
| Piszę pracę o języku używanym przez młodzież. Pogrupowałam wszystkie słowa według części mowy, jednakże mam problem z zaklasyfikowaniem wulgaryzmów. Proszę o wskazówkę, do jakiej części mowy mogłabym je zaliczyć. | |
| Skoro zdecydowała się Pani podzielić leksemy używane przez młodzież wedle części mowy, to i wulgaryzmy wpisują się w taką klasyfikację, np.: kurwa to rzeczownik, wkurwić to czasownik, kurewski to przymiotnik, kurewsko to przysłówek, a O kurwa! to wykrzyknik. Aby rozpoznać część mowy często wystarczy posłużyć się pytaniami, takimi jak np. kto? co? (dla rzeczownika), co robi? (dla czasownika), jaki? (dla przymiotnika), jak? (dla przysłówka). Katarzyna Sujkowska-Sobisz | |
| Różne | 2007-06-27 |
| Jakie rozróżniamy typy wulgaryzmów i jakie są ich funkcje? | |
| Maciej Grochowski, autor Słownika polskich przekleństw i wulgaryzmów (Warszawa 1995), wyróżnia wulgaryzmy systemowe (właściwe), które są uznawane za wulgaryzmy bez względu na ich znaczenie i kontekst, w jakim występują, oraz wulgaryzmy referencyjno-obyczajwe, które stają się wulgaryzmami właśnie ze względu na określone, wybrane znaczenie czy odniesienie do danego przedmiotu (autor słownika jako przykłady podaje tu dmuchać, szpara). Wulgaryzmy mogą pełnić wiele funkcji, między innymi: funkcję ekspresywną (rozładowują napięcie, wyrażają emocje, znoszą dystans między nadawcą a odbiorcą), impresywną (wzmacniają komunikat), perswazyjną (służą przypodobaniu się odbiorcy, nawet w sytuacji oficjalnej, np. słownictwo „Nie”), oraz funkcję ludyczną (rozbawiają odbiorcę). Zob. też J. Kowalikowa, Znaczenie i funkcja wyrazów tzw. brzydkich we współczesnej polszczyźnie mówionej, w: Współczesna polszczyzna mówiona w odmianie opracowanej (oficjalnej), pod red. Z. Kurzowej, W. Śliwińskiego, Kraków 1994, s. 107-113; I. Biernacka-Ligienza, Wulgaryzmy a łamanie normy językowej, w: Mowa rozświetlona myślą. Świadomość normatywno-stylistyczna współczesnych Polaków, red. J. Miodek, Wrocław 1999, s. 166-181. Maria Czempka | |
| Różne | 2007-06-26 |
| Czy gwara śląska jest żywa czy martwa? | |
| O tym, że gwara jest żywa mogą przekonywać takie działania, jak np. audycje Radia Piekary Śląskie. Po drugie mnóstwo książeczek, publikacji wydawanych po śląsku, np. ilustrowane wydawnictwa Marka Szołtyska: Śląsk, takie miejsce na ziemi, Żywot Ślązoka poczciwego, Śląski elementarz, książki wydawane przez chorzowski Itatis, np. Marii Lelonek Klachula Cila, spektakle teatralne, np. wystawiony przez Cogitatur Cholonek Janoscha - po śląsku, choć polskie wydanie książkowe posługuje się polszczyzną ogólną. Dobrym przykładem są teą teksty w książce Gwara śląska - świadectwo kultury, narzędzie komunikacji. Teksty pod moją redakcją wydane przez Wydawnictwo Śląsk i płyta w mojej książce Mowa Górnoślązaków oraz ich świadomość językowa i etniczna. Jolanta Tambor | |
| Różne | 2007-06-26 |
| Czy poprawnym sformułowaniem jest adres zamieszkania lub adres miejsca zamieszkania? | |
| Połączenia adres zamieszkania i adres miejsca zamieszkania są niepoprawne. Za poprawne uznane są jedynie określenia adres i miejsce zamieszkania. Katarzyna Wyrwas | |